حركت فرهنگي -سياسي امام جواد (ع)عامل گسترش تشيع

مشخصات كتاب

مؤلف: حسين محقق

ناشر : حسين محقق

مقدمه

نضج گيري نحله ها و فرقه هاي گوناگون در عصر امام جواد(ع)، فرايند عوامل گوناگوني چون گسترش جهان اسلام و ورود اعتقادها و باورهاي مذاهب و اديان ديگر، ترجمه آثار فلاسفه يونان و درگيريها، جناح بنديها و بلوك بندي قدرت بود. امام جواد (ع) همانند پدر بزرگوارشان در دو جبهه ي سياست و فكر و فرهنگ قرار داشت. موضعگيريها و شبهه افكني هاي فرقه هايي چون زيديه، واقفيه، غلات و مجسمه، امام را بر آن داشت تا در حوزه ي فرهنگ تشيع، در برابر آنان موضعي شفاف اتخاذ كند.

موضع امام جواد در برابر فرقه هاي باطل

امام(ع) در موضعگيري در برابر فرقه زيديه كه امامت را پس از علي بن الحسين زين العابدين (ع) از آن زيد مي پندارند، در تفسير آيه ي «وجوه يومئذ خاشعة عاملة ناصبة» آنها را در رديف ناصبي ها خواندند. [1] . حضرت در برابر فرقه واقفيه كه قائل به غيبت امام موسي كاظم(ع) بوده و بدين بهانه وجوهات بسياري را مصادره كرده بودند، آنان را نيز مصداق آيه ي «وجوه يومئذ خاشعة عاملة ناصبة» به شمار آورده و در بياني فرمودند: شيعيان نبايد پشت سر آنها نماز بخوانند. [2] . حضرت در برابر غلات زمان خويش به رهبري ابوالخطاب كه حضرت علي(ع) را تا مرز الوهيت و ربوبيت بالا برده بودند، فرمودند: لعنت خدا بر ابوالخطاب و اصحاب او و كساني كه درباره لعن او توقف كرده يا ترديد كنند. [3] . موضعگيري تند حضرت درباره ي اين فرقه تا به آنجا بود كه حضرت در روايتي به اسحاق انباري مي فرمايند: «ابوالمهري و ابن ابي الرزقاء به هر طريقي بايد كشته شوند». [4] . حضرت در برابر فرقه ي مجسمه